نماز قلم درسجاده سفید بر مهر دیوانه ای

 

 

یدالله

کاسه بشکسته مرا چرا صدبار دگرباز می‎شکنی

از ره لطف یکبار بچسبان و صد بار درگ بازشکن

این راز خدا و جهان و هم? رمز خدائیست

که در سینه و دل گفتی سرّ نهایت

دل می‎شکنی، بشکن دل مال من و مأوای توست

دلم صاف کن و از من آئینه‎ای ساز که شوم محرم اسرار

چون این کاسه شکستی از من به تو هشدار

کاسه بشکن و باز بچسبان، محرمی هستم و لیکِ نیم حافظ اسرار

کاسه بشکن چون شمع بیفروزم نی بسوزان و بکن ناز

و از ریختن اشک و از سپیدی مویم و از خمیدن پشتم باکی مدار

این جان و تن برای توست نوازشم کن و کم بده آزار

و از ناز و کرشمه توست که درد می‎کشم و آیم به سویت باز

خدایا، خدا می‎بنوشان بر من و وصلم بکن، خدایم کن

تا عصا دور افکنم باشم یدالله دست گیرم و دستم بگیر

تیر آه ما از گردون بگذرد حافظ خموش یدا...

رحم کن بر جان خود پرهیز کن از تیر ما                              (محمد جلیل) 14/4/84